J 6, 1-15

¹ Potem Jezus udał się na drugi brzeg Jeziora Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego. ² Szedł za Nim wielki tłum, bo oglądano znaki, jakie czynił dla tych, którzy chorowali. ³ Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. ⁴ A zbliżało się święto żydowskie, Pascha. ⁵ Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą się do Niego, rzekł do Filipa, Gdzie kupimy chleba, aby oni się najedli? ⁶ A mówił to, wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co ma czynić. ⁷ Odpowiedział Mu Filip, Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać. ⁸ Jeden z Jego uczniów, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego, ⁹ Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu? ¹⁰ Jezus zaś rzekł, Każcie ludziom usiąść. A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. ¹¹ Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. ¹² A gdy się nasycili, rzekł do uczniów, Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło. ¹³ Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, pozostałymi po spożywających, napełnili dwanaście koszów. ¹⁴ A kiedy ludzie spostrzegli, jaki znak uczynił Jezus, mówili, Ten prawdziwie jest prorokiem, który ma przyjść na świat. ¹⁵ Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.

Drzewo skrutacji