J 5, 1-16

¹ Potem było święto żydowskie i Jezus udał się do Jerozolimy. ² W Jerozolimie zaś jest przy Owczej [Bramie] sadzawka, nazwana po hebrajsku Betesda, mająca pięć krużganków. ³ Leżało w nich mnóstwo chorych, niewidomych, chromych, sparaliżowanych. ^{4 5} Znajdował się tam pewien człowiek, który już od lat trzydziestu ośmiu cierpiał na swoją chorobę. ⁶ Gdy Jezus ujrzał go leżącego i poznał, że czeka już dłuższy czas, rzekł do niego: Czy chcesz wyzdrowieć? ⁷ Odpowiedział Mu chory: Panie, nie mam człowieka, aby mnie wprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. W czasie kiedy ja dochodzę, inny wstępuje przede mną. ⁸ Rzekł do niego Jezus: Wstań, weź swoje nosze i chodź! ⁹ Natychmiast wyzdrowiał ów człowiek, wziął swoje nosze i chodził. Jednakże dnia tego był szabat. ¹⁰ Rzekli więc Żydzi do uzdrowionego: Dziś jest szabat, nie wolno ci dźwigać twoich noszy. ¹¹ On im odpowiedział: Ten, który mnie uzdrowił, rzekł do mnie: Weź swoje nosze i chodź. ¹² Pytali go więc: Cóż to za człowiek ci powiedział, Weź i chodź? ¹³ Lecz uzdrowiony nie wiedział, kim On jest; albowiem Jezus odsunął się od tłumu, który był w tym miejscu. ¹⁴ Potem Jezus znalazł go w świątyni i rzekł do niego: Oto wyzdrowiałeś. Nie grzesz już więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło. ¹⁵ Człowiek ów odszedł i oznajmił Żydom, że to Jezus go uzdrowił. ¹⁶ I dlatego Żydzi prześladowali Jezusa, że czynił takie rzeczy w szabat.

Drzewo skrutacji