J 2, 13-25

¹³ Zbliżała się pora Paschy żydowskiej, i Jezus przybył do Jerozolimy. ¹⁴ W świątyni zastał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. ¹⁵ Wówczas, sporządziwszy sobie bicz ze sznurów, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. ¹⁶ Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł, Zabierzcie to stąd i z domu mego Ojca nie róbcie targowiska! ¹⁷ Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano, Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie. ¹⁸ W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego, Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz? ¹⁹ Jezus dał im taką odpowiedź, Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni wzniosę ją na nowo. ²⁰ Powiedzieli do Niego Żydzi, Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni? ²¹ On zaś mówił o świątyni swego ciała. ²² Gdy zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus. ²³ Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w imię Jego, widząc znaki, które czynił. ²⁴ Jezus natomiast nie zwierzał się im, bo wszystkich znał ²⁵ i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co w człowieku się kryje.

Drzewo skrutacji